دزدیده می خرامی و پاورچین رشک نسیم ترد سحرگاهی(محمد قهرمان)

      دزدیده می خرامی و پاورچین  رشک نسیم ترد سحرگاهی
      جان تازه می شود ز دم پاکت  بوی بهار آمده از راهی
       
      ما دست اگر دهیم به دست هم  از آسمان گذشتنمان سهل است
      من شوق پر کشیدن یک فریاد  تو قامت کشیده ی یک آهی
       
      در کوچه باغ های خیال و خواب  شاید که برخوریم به یکدیگر
      من رهسپار کوی توام هر شب تو  عابر کدام گذرگاهی
       
      چرخ بلند اگر که ز چشم افکند  روزی تو را چو اشک مبادت غم
      خواهی شدن عزیز تر از اول  تو یوسف برآمده از چاهی
       
      از خاطرت چه می گذرد آیا  آمیزه ای ز شادی و غم شاید
      گه سرخ تر ز لاله ی شادابی  گاهی پریده رنگ تر از کاهی
       
      بیرون میا ز خانه که می ترسم  چشم مه دوهفته فتد بر تو
      ای چشم تشنه ام نگران تو  بشنو ز من که ماه تر از ماهی
       
      با جلوه های چشم نواز خود  باغی پر از شکوفه ی گیلاسی
      از جان و دل اگر که تو را خواهم  جرم از من است یا که تو دلخواهی
       
      چون چشمه در کویر شگفت آور  چون آب در سراب تماشایی
      مانند عشق در دل پیر من  تصویر یک تصور ناگاهی
       
      پیش تو سفره ی دل خود را  چند از سادگی گشایم و برچینم
      حاجت به باز کردن و بستن نیست  کز آنچه رفته بر سرم آگاهی
       
      غرق عرق شود تن سرد من  هر شب ازین خیال که می دانم
      گیرا تر از تبی که به جان افتد  مانند بوسه گرم تر از آهی
       
      از داغ کهنه ای که به دل داری  خون می چکد هنوز خدای من
      گاهی نشان آه جگرسوزی  گاهی اسیر ناله ی جانکاهی
       
      از شادی شنیدن حکم تو  دیگر نه سر سر است و نه پایم پا
      من بنده ام مریدم و فرمانبر  تو مرشدی مراد منی شاهی
       
      رویای قد کشیدنت ای ناله  ترکید چون حباب و دلم افسرد
      در تنگنای سینه تو را دیدم  عمرت دراز باد چه کوتاهی
       
      بی دست و پا اگرچه شدی ای دل  مگشای از میان کمر خدمت
      پیرانه سر مباد که پندارند  از بندگان رانده ز درگاهی
       
           ۲۹ / ۱ / ۸۹ 
         محمد قهرمان