از گفتگوی باد با خاک آشفت خواب شاخساران (محمد قهرمان)

     از گفتگوی باد با خاک  آشفت  خواب شاخساران   
      نجواى گنگ برگها را  خاموش کرد آواز باران 
       
      برگى که خواب آب مى دید  آبش ز سر بگذشت در جوى 
      دیگر گره بستن بر آب است  پیوند او با شاخساران 
       
      چون کاغذین کشتى که راندم  در خردسالى بر سرِ آب  
      از هر حبابى کشتیى خرد  دیدم روان بر جویباران 
       
      تن شست باغ خاطراتم  در زیر بارانى که مى ریخت 
      شد سبزه زار ذهن صافم  سرسبزتر از جو کناران 
       
      کردم ز بس از کودکى یاد  وان روزهاى رفته بر باد
      در شادى و اندوه غرقم  مانند عید سوکواران 
       
      در شاهراه بى خیالى  بر باد پیشى مى گرفتم 
      مى تاختم چون اسب چوبین  در پیش پیش نى سواران 
       
      در روزگاران جوانى  شب زنده دارى پیش چشم  
      کیفیت خواب سحر داشت  در دیده ی اختر شماران 
       
      در چشم من یاد جوانى  هر دم به رنگى جلوه گر شد  
      نقش آفرین باغ رویاست  رنگینى خواب بهاران 
       
      پیشانى ام را دیرگاهى ست  چین مى نشیند بر سرِ چین 
      غیر از خط باطل چه ماند ؟  از نقش پاى روزگاران 
       
      در شام پیرى مى شود گم  هر لحظه یادى از دل من  
      در طول ره کاهش پذیرد  آواز پاى رهگذاران 
       
      چون رشته سر از پا ندانم  در پیچ و تاب ناامیدى  
      دستى مگر آرند بیرون  از آستین امیدواران 
       
      دیوانه اى عاقل نمایم  اما جنونم نیست کامل 
      در عین مستى هوشیارم  اما نیم از هوشیاران 
       
      در گوشه ی تنهائى و غم  با یاد یاران مى زنم دم 
       امید من ! یادى کن از من  اى بهترین یارم ز یاران
       
      محمد قهرمان 
                            
       ۱۲/7/61 
       برای مرحوم اخوان